η ομορφιά πονά

Απόγευμα πήγα στη Κλεισούρα μοναχός.

Δεν έχω πια κανένα να πάρω μαζύ μου σ αυτούς τους τόπους.

Ο φίλος μου ανασαίνει ύσηχα ύσηχα στο νοσοκομείο απο μια τρύπα στο λαιμό.
δε ξέρω αν θα ρθεί ξανά στους γκρεμούς του.
"..σα κάρβουνο αναμένο η ομορφιά πονά.."
αυτή η απίστευτη ομορφιά των βράχων και της ερημιάς

δε ξέρω. εγώ τα βλέπω έτσι τα πράγματα , έτσι ειναι...δε ξέρω.

κατέβηκα μέχρι τη θάλασσα
στο γυρισμό ,άκουγα (κατακαλόκαιρο) το "χειμωνανθό"

Φθινόπωρο στον έρωτα απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός το χώμα το βρεγμένο
σα κάρβουνο αναμμένο η ομορφιά πονά

Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτι σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει αν έρθεις μην αργείς

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα
σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρώ στο φως

Η αγάπη φόβους και όνειρα δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει θα σ' αρνηθώ ξανά

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα
σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρώ στο φως

τι να πει κανείς