Tuesday, May 25, 2010

επίπεδος κόσμος



Οι φωτογραφίες που ανεβάσαμε ,στους Αστερούσιους, ειναι δυστυχώς το μόνο που μπορούμε να μεταφέρομε απο τον μαγικό κόσμο των γκρεμών στον "επιπεδο κόσμο" που ζούμε.

Αντιγράφω απο τον ΄"ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΟΣΜΟ " του ENTOYIN A. AMΠOT
(με μικρές και ασήμαντες τροποποιήσεις...)

Στους
Κατοίκους του ΧΩΡΟΥ ΕΝ ΓΕΝΕΙ
και στους Αστερούσιους ειδικότερα
Αφιερώνονται αυτές οι φωτογραφίες
απο ένα ταπεινό κάτοικο της Μεσσαρας
με την προσδοκία οτι
Οπως αυτός μυήθηκε στα Μυστήρια των γκρεμων
έχοντας ζήσει ΜΟΝΟ στις δυό διαστάσεις
έτσι και οι κάτοικοι των Αστερουσίων
να μπορουν να αποβλέπουν όλο και πιο ψηλά
στα μυστικά των ΤΕΣΣΑΡΩΝ, ΠΕΝΤΕ, ακόμα και ΕΞΙ διαστάσεων
συνεισφέροντας μ αυτό το τρόπο
στην διάδωση της ομορφιάς
και στην δυνατότητα εξέλιξης
αυτού του σπάνιου και εκπληκτικού
χαρίσματος της ΣΕΜΝΟΤΗΤΑΣ
που ανθίζει στο χάος

Ε.Α. Αμποτ
για την αντιγραφή
Ψαράκης Κ.

η εκπαίδευση του ...δημάρχου


απόσπασμα απο το ποίημα «Η εκπαίδευση του φυλάρχου» του Pablo Neruda

που δείχνει την άποψη των περήφανων Χιλιανών για το πως φτιάχνεται ο ηγέτης....

Ο Lautaro ένα λεπτό βέλος.....
........................................
......
Τα πρώτα του χρόνια ήταν σιωπή.
Η εφηβεία του κύρος.
Η νιότη του ένας αγριος άνεμος.
...........................
έμαθε τα πόδια του να σκαλώνουν στους καταρράκτες.

----------------------------
Εκτέλεσε τις δοκιμασίες του γκουανάκο.

Έζησε στις σήραγγες του χιονιού.

Παραμόνευσε το θήραμα των αετών.

Άγγιξε τα μυστικά των γκρεμών.

Απόλαυσε τα πέταλα της φωτιάς.

Βύζαξε την κρύα άνοιξη.

Πυρπολήθηκε σε φλεγόμενα φαράγγια.

Ήταν κυνηγός ανάμεσα σε βίαια πουλιά.

Κηλίδωσε τον μανδύα του με νίκες.

Παρατήρησε τις εφόδους της νύχτας.
-------



Έγινε σβελτάδα, φως ξαφνικό.
Δεν δίστασε μπροστά στο αποκάρωμα του φθινοπώρου.
Εργάστηκε στα αόρατα και στοιχειωμένα μέρη.
Κοιμήθηκε κάτω από τα σεντόνια των χιονοστιβάδων.
Ήταν αντάξιος της διαγωγής των βελών.
Ήπιε αίμα άγριο από τους δρόμους.
Ξέθαψε θησαυρούς από τα κύματα.
Έγινε απειλή, σαν ένας αυστηρός θεός.
Έφαγε από κάθε φωτιά του λαού του.
Έμαθε την αλφαβήτα του κεραυνού.
Μύρισε την σκόρπια τέφρα.
Τύλιξε την καρδιά του με δέρματα μαύρα.

Έλυσε τα αινίγματα της ελικόμορφης στήλης του καπνού.
Έκτισε το εαυτό του με ίνες απρόθυμες.
Τον λίπανε με την ψυχή της ελιάς.
Έγινε κρύσταλλο άθραυστης διαύγειας.
Σπούδασε να γίνει ένας άνεμος τυφώνα.
Πολέμησε μέχρι που το αίμα του τελείωσε.

Μόνο τότε ήταν άξιος του λαού του.




να φέρομε άραγε τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες εκει στον Αμπά;;;
λέω τώρα εγώ...