Thursday, September 25, 2008

περί πολιτικής

είχα ένα μαθητή στη πρώτη λυκείου ,τον Αντώνη, ένα πολύ συμπαθητικό παιδί , πολύ αδύνατο με εκφραστικότατο πρόσωπο , που όπως και τόσοι άλλοι μου ήρθε από το γυμνάσιο μαθηματικά αναλφάβητος.
Όταν τους έβαζα διαγώνισμα , έπαιρνε τα θέματα, τα κοίταζε, και άρχιζε ένα θέατρο με μορφασμούς , αναστεναγμούς, κινήσεις , σα να έλεγε με όλο του το σώμα, με το πρόσωπο, με την έκφραση..
-κοίτα να δείς ! εδώ στη άκρη του μολυβιού να έχω τη λύση και –βρε που να πάρει- να μη θυμάμαι το θεώρημα…
και δώστου να παριστάνει ότι υποφέρει που δε βρίσκει λύση ..ενώ υποτίθεται ότι προσπαθεί …και είναι και διαβασμένος αλλά –βρε γαμώτο- να μη τούρχεται !

Έπαιζε καταπληκτικά τον μαθητή που αγωνιά να λύση την άσκηση , ενώ ούτε καταλάβαινε τι διάβαζε , ούτε και τον ενδιέφερε.
αυτό που τον ενδιέφερε πραγματικά ήταν να δείξει ότι προσπαθούσε…

Κάθε φορά που βλέπω στη τηλεόραση τους πολιτικούς να μιλούν και να ρητορεύουν , λες και βλέπω τον Αντώνη.
Αισθάνομαι , προσλαμβάνω, ότι το μόνο που δε τους ενδιαφέρει είναι αυτά που λένε.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι δεν παράγουν πολιτική αλλά ότι παριστάνουν ότι παράγουν πολιτική.
Δεν παίρνουν αποφάσεις (σωστές ή λάθος δεν έχει σημασία), παριστάνουν ότι παίρνουν αποφάσεις .( Όπως η αξέχαστη Αλίκη Βουγιουκλάκη για την οποία διάβασα κάπου το καταπληκτικό «Η Αλίκη δεν έπαιζε θέατρο , παρίστανε ότι έπαιζε θέατρο»)
Ετσι κ αυτοί. Παριστάνουν τους πολιτικούς και δε φτάνει αυτό , είναι και άθλιοι ηθοποιοί. Ο Αντώνης ήταν πολύ καλύτερος.

Wednesday, September 24, 2008

δε λέω τίποτα



Ο Βέρνερ Χέρτζογκ, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Βέρνερ Χ. Στίπετιτς, γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1942 στο Μόναχο.
 Μεγάλωσε σ’ ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό της Βαυαρίας, όπου δεν υπήρχε ούτε τηλέφωνο, ούτε κινηματογράφος ούτε τηλεόραση.
 Άρχισε να ταξιδεύει με τα πόδια σε ηλικία 14 ετών, και έκανε το πρώτο του τηλεφώνημα στα 17 του.
 Ενώ φοιτούσε στο γυμνάσιο, εργαζόταν επίσης στη νυχτερινή βάρδια ως οξυγονοκολλητής σ’ ένα χαλυβουργείο. Έτσι, κατάφερε να χρηματοδοτήσει τις πρώτες του ταινίες, που ξεκίνησε να γυρίζει το 1961, σε ηλικία 19 χρονών. 
Έκτοτε υπήρξε παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης 40 ταινιών, ενώ έχει εκδώσει περισσότερα από δέκα πεζογραφήματα κι έχει σκηνοθετήσει άλλες τόσες όπερες. Μερικές από τις πιο γνωστές δουλειές του είναι οι «Αγκίρε, η μάστιγα του Θεού», «Νοσφεράτου», κ.α.

To 1968 βρέθηκε στην Κρήτη για τα γυρίσματα της πρώτης του ταινίας «Signs of life». Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, ο Χέρτζογκ γύρισε το πειραματικό μικρού μήκους φιλμ (ασπρόμαυρο διάρκειας σχεδόν 13 λεπτών) με τίτλο Letzte Worte (Τελευταίες λέξεις), με θέμα ένα λυράρη  (τον οποίο υποδύεται ο Αντώνης Παπαδάκης ή Καρεκλάς) που υποτίθεται οτι πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στο νησί των λεπρών, τη Σπιναλόγκα, και όταν το κολαστήριο καταργήθηκε και έφυγαν από εκεί όλοι οι λεπροί, εκείνος έμεινε μόνος στο νησί αρνούμενος να γυρίσει πίσω στον πολιτισμό. 
Τρεφόταν με αγριόχορτα, αγκάθια και σαύρες και έπαιζε τη λύρα του.
 Όταν οι αρχές τον έφεραν πίσω δια της βίας, κλείστηκε στο σπίτι του αρνούμενος να μιλήσει και εκφραζόταν μόνο με τη μουσική του. 
Η ταινία τελειώνει με κοντινό πλάνο στο πρόσωπο και στα χέρια του οργανοπαίκτη που μιλάει στο φακό:
«Όχι, δεν λέω τίποτα… τελείωσα… έτσι γουστάρω… τελευταία μου λέξη…».

(Κώστας Βασιλάκης)

Sunday, September 14, 2008

απεικονιστικά

σε ποιήματα άλλων
έρημη πόλη

αγάλματα

Friday, September 12, 2008

ερημικός βίος

τό ψαχνα καιρό (το τραγούδι ) να το βάλω λέει στο διακονιάρη και τώρα που το βρήκα λεω ας βάλω και εικόνες απο τα Αστερούσια που καθαρίζουν τη ψυχή του ανθρώπου απο τη κακομοιριά και τη μιζέρια.
«Θέλω να πάρω τα βουνά». πρώτος στίχος του ποιήματος του Καβαλιώτη καπνεργάτη κα σατυρικού ποιητή Αντρίκου Βέττα (1860-1928) «Ο ερημικός βίος», έδωσε τον τίτλο στο δίσκο αυτό που παρήχθη εξ ολοκλήρου στην Καβάλα. 

Συνθέτης, στιχουργοί, ο Βέττας, μουσικοί, τραγουδιστές, ενορχηστρωτής και ηχολήπτης ο ίδιος, όλοι ντόπιοι. Συντελεστές εκτός Καβάλας, ο Αργύρης Μπακιρτζής που τραγούδησε πέντε τραγούδια και ο βιολιστής Κυριάκος Γκουβέντας. Ο ίδιος ο Θεοδωρίδης συνθέτης των 12 και στιχουργός των 7 τραγουδιών, τραγουδά τρία απ’ αυτά. 




Wednesday, September 10, 2008

"απεικονιστικά"

...με αφορμή το καταπληκτικό παρθενικό κλιπάκι της Λορελάη ξέθαψα ένα
ποίημα που "απεικονίστηκε" (τότε που ειχα χρόνο και διάθεση για πειραματισμούς)


Οι άνεμοι της ερημιάς

Στις άδειες αίθουσες φυσούν οι άνεμοι της ερημιάς.
Τα νερά σαπίσανε τη βιβλιοθήκη
Κάτι έγγραφα πεταχτήκανε χάμαι

Κάπου εδώ πρέπει να τριγυρίζει
Ίσως να κοιμάται εδώ τις νύχτες
Εδώ τον εγκατέλειψα
όταν είταν δέκα χρονών.

Δεν νομίζω να μου κρατά κακία πια…
Στην αρχή έκλαιγε πολύ
και με φώναζε

δεν πίστευε ότι τον άφησα.

Μετά μόνο έκλαιγε.
Σταμάτησε να με φωνάζει.

Για να μη με κατηγορήσει
με ξέχασε .

Μετά έπαψε να κλαίει.


Αν συναντηθούμε
στο έρημο σχολείο
ή στο ποταμό με τα πλατάνια
και με κοιτάξει στα μάτια,
θα κάμει μια αβέβαιη κίνηση
σα μια στιγμή ,μια ελάχιστη στιγμή
να μ' αγκαλιάσει
ίσως να φανεί στο βλέμμα του
η απίστευτη αγάπη

Και θα χαθεί.

Μάλλον κοιμάται εδώ τις νύκτες.

Στα πεταμένα έγγραφα βρήκα το ενδεικτικό του
Με το όνομά μου.

Tuesday, September 2, 2008

δραβίδες

....video response στο video που ανέβασα για το Γιωργη Σφακιά.
Λαγούτο Αντώνης Φραγγιαδάκης

τραγούδι Λίλα Κατσούνα κόρη του φίλου μου του Γιώργη.
το μήλο κάτω απο τη μηλιά.
....υπάρχει ελπίδα στη κρητικη μουσική!



τ άστρο τσ' αυγής το λαμπερό
δε το 'δα να προβάλλει
πέρα στη πέρα γειτονιά
μου το κρατήξαν πάλι

να το χαρώ όταν έρχεται
που το νερό δρωμένο
κι ειναι του ήλιου δροσερό
και του σεβντά καμένο

απο το μουσικό σχήμα δραβίδες.