για τον Ηρακλή
...δυό η ώρα τη νύκτα να παρηγορώ τους μεθυσμένους
που θέλουν να κάμουν φονικό,
και το κρασί
να με πηγαίνει αλλού.
Ούτε κορμιά ,ούτε ποτέ ξανά
μόνο κηδείες μικρών παιδιών
και ρίζες δέντρων.
Το σπίτι μύριζε φασκομηλιά.
Φεύγουνε.
Χαϊδεύομε τα μαλάκια τους στα άσπρα φέρετρα
κόβουμε τυριά στα μνημόσυνα
κλαίμε μαζί με το παππού που γράφει μαντινάδες στα μάρμαρα
τι άλλο να κάμομε.
τι άλλο να πούμε.
Έλα να πάμε να μαζέψομε το δίκταμο από τους γκρεμούς
και τη φασκομηλιά από τα φαράγγια
και το βράδυ
ας υψώσουμε το ποτήρι στο άνεμο
να πάει την ευχή στα κοιμητήρια
να πάει την ευχή στους γκρεμούς
τους στολισμένους απ τα σύνεργα που δε θα πάρει πια κανείς
- ο άλλος ακόμα χαμένος στα βάραθρα των νοσοκομείων-
βράζει το καλοκαίρι
όλα είναι μέσα σε τούτο το καζάνι
αυτά που έγιναν
και τ άλλα που έρχονται
και που τα περιμένομε γυμνοί πια
γυμνοί από δέρμα
να μας δέρνει ο χρόνος
κατάστηθα
4 comments:
με άγγιξε φίλε Κωστή όσο δε φαντάζεσαι..
κι αυτό γιατί γράφεις από καρδιάς ..
να' σαι καλά να γράφεις , να λείπουν όμως αυτές οι αφορμές ,ξορκισμένες να'ναι ..ποτέ να μην έρχονται..
Κώστα θα διαφωνήσω μαζί σου.
Ας ειναι το ρόφημα από το δίκταμο νάμα για τη ψυχή μας και τα όνειρα καθενός μας. Ας είναι εκείνο που μας ταξιδεύει το νου σε ότι πιό πολύτιμο έχει ο καθένας μας. Να είσαι καλά αγαπητέ συνάδελφε και φίλε.
"τι άλλο να κάμομε"
Αυτός ο στίχος τα λέει όλα
μ' έχει δοκιμάσει αυτή η ανημποριά,
αυτή η αδυναμία
δοκιμάζομαι ξανά αυτό το καλοκαίρι ξανά
και πάλι λέω τυχεροί είμαστε που περάσανε οι αγαπημένοι απ' τη ζωή μας
Κωστή, να μη μας μένει μόνο η φτώχεια των λόγων
.....σε μιαν άκρη κουρνιάζω μαρμάρινη
τα λουλούδια να δώ πως πεθαίνουν...
στο ταξίδι το ίδιο να φεύγουν
τη ζωή χαιρετώντας την γυάλινη...
ένα ευχαριστώ στο φίλο της καρδιάς μου Κώστα για όλα και πιο πολύ για την ουσιαστική συμπαράσταση του ..
Κώστα ..Ευχαριστώ..
Post a Comment