Sunday, February 15, 2009

Η συνάντηση



Η συνάντηση

Συναντηθήκαμε στο γκρεμό.
Αυτός δε ξέρω τι γύρευε εκεί
εγώ έψαχνα ένα πέρασμα στο φαράγγι
και πιάσαμε κουβέντα -εκεί στα γκρέμια – 
για το αιώνιο θέμα…
Πόσο πληγώνουν τέλος πάντων
αυτά τα απίστευτα θηλυκά
τις ευαίσθητες και γενναίες καρδιές μας.
Του είπα πόσο τον ζηλεύω 
γιατί τα θηλυκά τους 
–οι κατσίκες-
είναι πολύ πιο ήρεμες από τις δικές μας
-τις γυναίκες-
τέλος πάντων μια φορά το χρόνο 
που αλλάζει η διάθεσή τους 
και μπαίνουν στην αλλόκοτη κατάσταση
-που είναι οι δικές μας συνέχεια-
και δημιουργούν ταραχή στις καρδιές 
και επιθυμίες παράξενες
που δε σ αφήνουν να κοιμηθείς
και ακατανόητες πράξεις
να κοιτάς το φεγγάρι
να θές να πέσεις στους γκρεμούς
να τραγουδάς απελπισμένος
-άλλη μεγάλη ταλαιπωρία-
αλλά μετά μένουν έγκυες 
-ενώ οι δικές μας τίποτα-
και επανέρχεται η τάξη. 

μη ζηλεύεις μου λέει
εσείς έχετε ο καθένας τέλος πάντων ένα θηλυκό
εμείς ή όλες ή τίποτα
και άντε τώρα να κουτουλάς τους φίλους σου
εκεί στα γκέμια
για να ανακηρυχτείς ο τράγος της χρονιάς
και του χρόνου φτου κ από την αρχή
άσε που πρέπει να μείνουν όλες έγκυες
-μη βιαστείς να ζηλέψεις-
για κάμε το δικό σου..
μα όλες! μικρές μεγάλες…
είναι και κάτι ασουλούπωτες
άστα 



Μετά κουνήσαμε τις κεφάλες μας
και οι δυό με γένια
ο ένας με κέρατα 
και αναστενάξαμε βαθιά
με κατανόηση και χωρίσαμε.

αλήθεια 
τι τραβάμε κ εμείς οι γενναίοι των Αστερουσίων…



17 comments:

ειρήνη said...

είσαι απόλαυση!!!

Ψαράκης Κ. said...

Ειρήνη , μήπως φαντάζεσαι τον αντίστοιχο διάλογο μεταξύ γυναικών?

IRIDA LEMI- A fistful of poems said...

Ας ζούσα κι εγώ σαν τον τράγο κι ας έπαιζα κουτουλιές με τ' αδέρφια μου μέχρι να ματώσει το μέτωπό μας, κι ας τριγυρνούσα μόνος και νταλκαδιάρης στ'αόρι με τον αέρα να με τραβολογάει στα γκρεμνά, κι ας έπρεπε να ράνω με τις ευλογίες μου σύμπαν το θηλυκό κοπάδι.
Κάτω από το φεγγάρι και μέσα στο τραγούδι του φρυγάνου κάτω από τον ανελέητο ήλιο ας ίδρωνα κι ας ήμουν κερατάς.
Πόσο σας ζηλεύω τους γενναίους των Αστερουσίων.

Ψαράκης Κ. said...

ιριδα
θα επικοινωνούσα στο τράγο τον ενθουσιασμό σου , αλλά τον έσφαξα το κακομοίρη και τον έβρασα...
δε πειράζει , ας πούμε ότι ειμαι δύο σε ένα.
ήταν νόστιμος ο μακαρίτης.

ειρήνη said...

άσε καλύτερα Κωστή
δε θέλω ούτε να τον φανταστώ..

IRIDA LEMI- A fistful of poems said...

ε τον καημένο! Αλλά μάλλον αυτή είναι η μοίρα του ελεύθερου, κάποιος θα βρεθεί να θεωρήσει το κυνήγι του ενδιαφέρον ή τη σάρκα του νόστιμη.
Παρ' όλα αυτά, καλά του έκανες!

gyristroula2 said...

Ωραία συνάντηση! Αυτός είναι που ξέφυγε από τη "μάντρα" του Βενιζέλου;
"Αν είν' ο τράγος δυνατός, δεν τον κρατά η μάντρα. Ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα" είχε πει κάποτε ο Λευτεράκης, όταν τον κατηγορούσαν που ήταν ταπεινής καταγωγής.
Ελπίζω να άφησε τουλάχιστον αρκετούς απογόνους!

meril said...

Για σκουντουφλερές μέρες ό,τι πεις....

Καλημέρα Κωστή θυμόσοφε....

Ψαράκης Κ. said...

γυριστρούλα , περίφημη μαντινάδα πράγματι.
υπάρχει και συνέχεια
-σαν ειναι ο τράγος δυνατός μάντρα δε τονε στένει
μα ειναι και τράγοι αδύνατοι ή και μουνουχισμένοι.....

Ψαράκης Κ. said...

meril αυτό που ειπα στην ειρήνη ισχύει και για σένα..
πολύ θα ήθελα να διαβάσω απο μια δυνατή πένα τον αντίστοιχο διάλογο μιας ανάλογης συνάντησης.
(αλλά μη τη σφάξης μετά και σύ τη κακομοίρα τη κατσικούλα..)

k said...

τον έσφαξες τον παππού?
ααα και συ χα για αισθηματία ωρέ κρητίκαρε!!!

Αλητισσα said...

Χα χα ωραίος διάλογος..

Ψαράκης Κ. said...

φίλε Κώστα.
Μου θύμισες μια καταπληκτική ιστορία.

...στα χωριά μας κυκλοφορούσε πριν 100 χρόνια ένας "τρεζός" που λέμε εμεις που έχει γράψει ιστορίες πολλές.
μεταξύ των άλλων ηταν ο φόβος και ο τρόμος των γυναικών , που αν τις πετύχενε στο κάμπο μοναχές δε του γλυτώνανε με τίποτα
Μια μέρα λοιπον πέτυχε μια συντέκνισά του και άρχισε να ξεζώνεται
---Προς θεού σύντεκνε του λέει η γυναίκα , γιατι είμαστε σύντεκνοι και δε κάνει.!
---Συντέκνισα της λέει
η συντεκνιά συντεκνιά και το γαμίσι -γαμίσι!

έτσι και γώ!
η ευαισθησία ευαισθησία και το βραστό βραστό!

Ψαράκης Κ. said...

καλώς το το καλό κορίτσι (δε μου μοιάζεις εσύ για αλήτισσα...έτσι ειναι οι αλήτισσες? )

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ said...

Ήμουνα τράγος στα βουνά

και τράγος είμαι ακόμα

μα απο τα χαράκια του βουνού

εδα πηδώ στο χώμα
...........................
τάξε πως είναι βολικό

καλά τα καταφέρνω

και ότι αίγα κι αν βρεθεί

γυροβολιά τη φέρνω
.....................

κι αμα γεράσω και βραστό

να κάμουν το κορμί μου

ας ειναι ..μα χαρούμενη

να φύγει η ψυχή μου

k said...

χαχαχα ωραία ιστορία Κωστή!
αλά και το βραστό βραστό!
έχεις δίκιο είναι νόστιμο το άτιμο :)

kostas papadakis said...

http://hrakleiogalia.blogspot.com/