Thursday, October 16, 2008

το τραγούδι των ανέμων



η ομορφιά μας δίδαξε τη μοναξιά
το τραγούδι των ανέμων στους έρημους τόπους.


Όταν έγραφα αυτόν το στίχο
δε φανταζόμουν ότι το συναίσθημα που τόσες φορές ένοιωσα εκεί στους γκρεμούς,
να μην έχω παρά μόνο τον εαυτό μου ή το πολύ ένα φίλο
να μοιραστώ την απίστευτη ομορφιά του τοπίου ,
θα το αισθανόμουν και στον -μη τόπο- των blogs.


κι όμως συναντώ "παρείσακτα"  blogs
με τη σεμνότητα και την ομορφιά των "έρημων τόπων"
που ειναι εκεί για όποιον μπορεί να τους φτάσει
ένα σχόλιο, μηδέν σχόλια , άντε δύο στις αναρτήσεις, και πολλά είναι.

Έχω συνηθίσει να μαι μοναχός στους πιο όμορφους τόπους

3 comments:

Anonymous said...

με συγκίνησες πραγματικά μ' αυτό που έγραψες..
να' σαι καλά

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ said...

καλά δεν παίζεσαι Φίλε μου !!!

meril said...

Παρείσακτα μπλογκς δεν υπάρχουν
Όλοι είμαστε εξίσου δικαιούχοι ή μη σ' αυτόν τον ου τόπο όπως σωστά χαρακτηρίζεις τη μπλογκόσφαιρα
Κι αν μια σελίδα έχει επισκεψιμότητα δε σημαίνει πως έχει και ποιότητα όπως ωστόσο και το αντίθετο
Καθένας που στήνει σπίτι εδώ μέσα κι εκθέτει την πραμάτεια του θέλει βέβαια την πελατεία αλλά δεν νομίζω πως το ζητούμενο είναι το ξεπούλημα της σε τιμή ευκαιρίας
Τέλος πάντων έτσι αλλιώς είναι πάντα ευχάριστο σ' αυτό το παζάρι ν' ανακαλύπτεις καλά πράγματα
Φύσει αισιόδοξη πιστεύω πως ακόμα κι αν δεν είναι τόσο γνωστή η ύπαρξή τους είναι μόνο θέμα χρόνου να τ' ανακαλύψει κάποιος (όπως καλή ώρα)
"Συνήθισα να μαι μόνος..." λες
Όλοι μόνοι είμαστε και περιφερόμαστε με τα έχη του καθένας με τον τρόπο του....