επίπεδος κόσμος

Οι φωτογραφίες που ανεβάσαμε ,στους Αστερούσιους, ειναι δυστυχώς το μόνο που μπορούμε να μεταφέρομε απο τον μαγικό κόσμο των γκρεμών στον "επιπεδο κόσμο" που ζούμε.

Αντιγράφω απο τον ΄"ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΟΣΜΟ " του ENTOYIN A. AMΠOT

(με μικρές και ασήμαντες τροποποιήσεις...)

Στους

Κατοίκους του ΧΩΡΟΥ ΕΝ ΓΕΝΕΙ

και στους Αστερούσιους ειδικότερα

Αφιερώνονται αυτές οι φωτογραφίες

απο ένα ταπεινό κάτοικο της Μεσσαρας

με την προσδοκία οτι

Οπως αυτός μυήθηκε στα Μυστήρια των γκρεμων

έχοντας ζήσει ΜΟΝΟ στις δυό διαστάσεις

έτσι και οι κάτοικοι των Αστερουσίων

να μπορουν να αποβλέπουν όλο και πιο ψηλά

στα μυστικά των ΤΕΣΣΑΡΩΝ, ΠΕΝΤΕ, ακόμα και ΕΞΙ διαστάσεων

συνεισφέροντας μ αυτό το τρόπο

στην διάδωση της ομορφιάς

και στην δυνατότητα εξέλιξης

αυτού του σπάνιου και εκπληκτικού

χαρίσματος της ΣΕΜΝΟΤΗΤΑΣ

που ανθίζει στο χάος

Ε.Α. Αμποτ

για την αντιγραφή

Ψαράκης Κ.

η εκπαίδευση του ...δημάρχου

απόσπασμα απο το ποίημα «Η εκπαίδευση του φυλάρχου» του Pablo Neruda

που δείχνει την άποψη των περήφανων Χιλιανών για το πως φτιάχνεται ο ηγέτης....

Ο Lautaro ένα λεπτό βέλος.....

........................................

......

Τα πρώτα του χρόνια ήταν σιωπή.

Η εφηβεία του κύρος.

Η νιότη του ένας αγριος άνεμος.

...........................

έμαθε τα πόδια του να σκαλώνουν στους καταρράκτες.

----------------------------

Εκτέλεσε τις δοκιμασίες του γκουανάκο.

Έζησε στις σήραγγες του χιονιού.

Παραμόνευσε το θήραμα των αετών.

Άγγιξε τα μυστικά των γκρεμών.

Απόλαυσε τα πέταλα της φωτιάς.

Βύζαξε την κρύα άνοιξη.

Πυρπολήθηκε σε φλεγόμενα φαράγγια.

Ήταν κυνηγός ανάμεσα σε βίαια πουλιά.

Κηλίδωσε τον μανδύα του με νίκες.

Παρατήρησε τις εφόδους της νύχτας.

-------

Έγινε σβελτάδα, φως ξαφνικό.

Δεν δίστασε μπροστά στο αποκάρωμα του φθινοπώρου.

Εργάστηκε στα αόρατα και στοιχειωμένα μέρη.

Κοιμήθηκε κάτω από τα σεντόνια των χιονοστιβάδων.

Ήταν αντάξιος της διαγωγής των βελών.

Ήπιε αίμα άγριο από τους δρόμους.

Ξέθαψε θησαυρούς από τα κύματα.

Έγινε απειλή, σαν ένας αυστηρός θεός.

Έφαγε από κάθε φωτιά του λαού του.

Έμαθε την αλφαβήτα του κεραυνού.

Μύρισε την σκόρπια τέφρα.

Τύλιξε την καρδιά του με δέρματα μαύρα.

Έλυσε τα αινίγματα της ελικόμορφης στήλης του καπνού.

Έκτισε το εαυτό του με ίνες απρόθυμες.

Τον λίπανε με την ψυχή της ελιάς.

Έγινε κρύσταλλο άθραυστης διαύγειας.

Σπούδασε να γίνει ένας άνεμος τυφώνα.

Πολέμησε μέχρι που το αίμα του τελείωσε.

Μόνο τότε ήταν άξιος του λαού του.

να φέρομε άραγε τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες εκει στον Αμπά;;;
λέω τώρα εγώ...

η καινούργια κουζίνα

οι ηρωες
Εμείς οι ήρωες

Που ζούμε σε τούτους τους ειρηνικούς καιρούς

μαζί με τους νοικοκύρηδες ανθρώπους

σαν δάσκαλοι ή σαν έμποροι ή σαν γεωργοί

έχομε κάθε καλή πρόθεση να ενδιαφερόμαστε

για τις περιουσίες και το χρηματιστήριο,για τη τιμή του λαδιού και της βενζίνης

και τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις

ακόμα και για το ποδόσφαιρο….

Παραγγέλνομε καινούργιες κουζίνες

έρχονται οι συγγενείς και απορούμε

Απίστευτο πόσα γνωρίζουν αυτοί οι άνθρωποι

για τα σπίτια και τα έπιπλα

τα χρώματα που ταιριάζουν πιο πολύ

μιλούν με πάθος για τα πλακάκια

μιλούμε και μείς

έχομε κάθε καλή πρόθεση να ενδιαφερόμαστε για τον νεροχύτη

τον απορροφητήρα

για τις ατέλειωτες αρρώστιες τους

και τα συμπτώματα τους

έχομε αλήθεια κάθε καλή πρόθεση…

Όταν φεύγουνε θυμόμαστε τον Πετρόκωστα

στη μοναξιά του Λιβυκού

και τον παλαιό των ημερών τον προπάτορα Κόρακα

να σφάζει τον Αλήκο

κι άλλους πολλούς που βρέθηκαν

στο πόλεμο και στη φωτιά

ενώ εμείς οι ήρωες ετούτων των άβολων καιρών

τι άλλο μας έμεινε να κάνομε

από το να κινδυνεύομε άσκοπα

στα όρη στ άγρια βουνά….

αθώα θύματα

της αδυσώπητης ειρήνης…

σημειώσεις…
Το βράδυ της 12ης Ιουνίου 1942, το υποβρύχιο "ΤΡΙΤΩΝ"
με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Επαμεινώνδα Κοντογιάννη, απεβίβασε κοντά στο αεροδρόμιο Ηρακλείου έξη καταδρομείς του SAS.
Επικεφαλής ήταν ο Γάλλος ταγματάρχης George Berge.
Οι υπόλοιποι ήταν ο Αγγλος λοχαγός Lord Jellicoe,
ο Ελλην ανθυπολοχαγός Κώστας Πετράκης
και οι Γάλλοι Jacques Mouhot λοχίας, Pierre Leostik δεκανεύς, Jack Sibapd δεκανεύς.
Την επόμενη ημέρα πέρασαν καταδρομικά στο αεροδρόμιο και ανετίναξαν αποθήκες καυσίμων και πυρομαχικών καθώς και 21 αεροπλάνα Junkers Ju-88.
Την επόμενη ημέρα οι Γερμανοί εξετέλεσαν 50 Ελληνες ομήρους ως αντίποινα.


Ο Μιχαήλ Κόρακας ήταν οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821.
Γεννήθηκε στην Πόμπια της Μεσσαράς το 1787 ως Μιχάλης Καρούζος.
Σε ηλικία 18 ετών σκότωσε τον Αγά Αλήκο.
Η επωνυμία Κόρακας του αποδόθηκε ως ένδειξη της επιθετικότητας που έδειχνε εναντία στους Τούρκους κατακτητές.
Αγωνίστηκε στην Κρητική Επανάσταση το 1821.
Το 1827 με πειρατικό πλοίο και ορμητήριο την Κάρπαθο πολέμησε τον αιγυπτιακό και οθωμανικό στόλο.
Το 1828 συνέχισε τον αγώνα στην Πελοπόννησο και τιμήθηκε με το βαθμό του λοχαγού και το χάλκινο σταυρό του Φοίνικα.
Επέστρεψε με τιμές στην Κρήτη το 1834 και πήρε μέρος στις Κρητικές Επαναστάσεις του 1841, 1858 και 1866 πολεμώντας σκληρά ενάντια σε πολυάριθμες τουρκικές δυνάμεις.
Κήρυξε την Κρητική Επανάσταση επανάσταση του 1878 και κατόπιν τιμήθηκε από το βασιλιά Γεώργιο στην Αθήνα και τον πατριάρχη Φώτιο στην Αλεξάνδρεια.
Πέθανε σε βαθιά γηρατειά στην πατρίδα του την Πόμπια.

το βιβλίο μου

Σαράντα χρόνια το διαβάζω ετούτο το βιβλίο.

τελευταία δε βλέπω πια τα γράμματα μα δε με νοιάζει

βλέπω εκείνες τις ζωγραφιές

στο τέλος της κάθε ιστορίας,

κάτι τσαμπιά σταφύλια, κοιμητήρια ,

καράβια που σαλπάρουνε,

λιοντάρια,

καμιά γυναίκα σε κήπους ή να παίζει μαντολίνο,

πουλιά…

μπορώ ακόμα να διαβάζω τους τίτλους με τα μεγάλα γράμματα

Ο ΝΕΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ , ΝΑΜΠΟΘ ΚΑΙ ΙΖΑΜΠΕΛ,

ΕΡΩΤΕΣ, ΕΒΕΛΙΝ,

ΒΟΤΣΕΖΑΝΑ ΚΑΙ ΠΡΙΜΑΝΤΕ

και Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ…

ιστορίες που κάποτε γράψαν άνθρωποι

και πάνω τους σαν ψάρια στα δίκτυα ,

σαν κομμάτια ρούχα πιασμένα στους φράκτες

δικά μου κομμάτια που άφησαν οι εαυτοί μου στα περάσματά τους .

σκέφτομαι ότι θα ‘ρθει ώρα που δε θα βλέπω ούτε τους τίτλους και σιγά σιγά ούτε τις εικόνες

θα μείνει μόνο η μυρωδιά και το βάρος.

Ας πιούμε λοιπόν.

πίνομε

για να μείνομε πίσω

να φύγουν τα πράγματα μπροστά

να τα δούμε.

καταλαβαίνεις άραγε τι λέω?

[να κατεβούμε από το κύμα του χρόνου

να ξεπεζέψομε από το τώρα

μη φοβάσαι.

θα ξανανέβουμε το πρωί.]

έτσι που λες για το βιβλίο μου

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ

ΒΟΤΣΕΖΑΝΑ ΚΑΙ ΠΡΙΜΑΝΤΕ ..

σκέφτομαι να τους πω να μη ξεχάσουν

να το βάλουν στο τάφο μου.